Yolun neresindeyim???

Hep bahsetmis olduğum kemoterapiler artık bitti...
19 Ağustos'ta bir nokta koyduk . Umarım son noktadır. 
Pekii herkesin dediği zor olanı atlatmışmıydım?
Belirsizliklerle dolu bir yol daha vardi karşımda, tıpkı haftalık kemoya başladığım dönem gibi.
Haftalıklarımı şükür rahatlıkla atlatmıştım.
Zorlukları olmadı diyemem ama en zor kemoyu alan için bunun zorlukları komufle ediliyordu.
Hayatta herşey unutuluyor...
Unutmasak yaşayamazdık.
Allahımın izniyle bu zorlu süreci sıkıntısız atlattım.
Allah...
Bu hastalikla mücadele ederken hep yanımda olduğunu( aslında hep yanımdaydı ama...) derinden ve  özden hissettim.
"Niye ben?" demedim.Bunda da hayır aradım.
Rabbimin verdiği güç ile kemoterapi dönemini atlattım. 
Onun bana vesile kıldığı değerli ailem ve arkadaslarla...
Yeri geldi kendimi çok yalnız hissettim,  yeri geldi cok değerli olduğumu da...
Ama en önemlisi bu hastalikla mücadele ederken "bundan sonra başkaları için ne yapabilirim?" dedim.
Yalnızlığımda boğulmadım. Yeni şeyler keşfettim, hayatı farklı yönüyle gördüm ,anladım. 
Veee dedim ki;" Funda , merak etme! bundan sonraki sürecinde de Allah sana yardım edecektir"
Ameliyat sürecimide tek başına atlatmayı hedefliyorum...
Bu günlerde geçecek.