Prof.Dr Tunç Şafak'a teşekkürlerimle...

Bu dönemler biraz sıkıntılı, sancılı geçtiğini benim bir önceki yazımda da söz etmiştim...
İlk ameliyatımda da Tunç hoca ile hep görüşmek istemistim ama karambole gelmişti...
Sevgili okurlarım bi kere şunun altını çizmek isterim.Genel cerrahi ne kadar önemliyse bu ameliyatlar da emin olun plastik cerrahlar da o kadar önemli...Ve es geçilmemesi gereken en önemli kişiler...ben biraz geç anladım.

GENETİK TESTLER - Gen testi

Meme kanseri veya herhangi bir kansere yakalanan kişilerin ortak soru ve kısmen benzer cevap arayışları içinde '' genetik mi ? '' soruları illaki olmuştur.
Ben o kadar sağlıklı besleniyorum,spor yapıyorum,sigara/alkol kullanmıyorum şu zamana kadar ailemde böyle bir öykü yok ama neden? yada doktor doktor gezerken tedaviye başlamadan önce ailenizde böyle birşey varmı? sorularıyla çokca karşılaşmışızdır.
Eskiden kanser bu kadar bilinmiyordu,belki aile de vardı da biz bilmiyorduk yada geçmişten gelen hastalıkların geleceğe aktarımı konusunda yeterli bilgiye sahip değildik.
Artık genetik test diye bize yol gösterici bir test var.Bu testle bizlere olasılıklar sunulmakta,yürüdüğün yolda karşılaşabileceklerin hakkında bilgi verilmekte.
Duruma ;senin kanınla yola çıktıkları bir harita olarak da bakabiliriz...
Çoğu kişi ben genetik testi yaptırmak istemiyorum o psikoloji ile yaşamak istemiyorumda diye biliyor...
Gen testi sonucunda çıkan sonuç ile karşılaşmak,gerçekten kalıtımsal bir hastalık mı? ögrenmek istiyormusunuz?
Ben gideceğim yolu şimdiden bileyim ona göre önlemimi alayım diyenlerdenseniz gen testi yaptırmak iyi bir yol gibi görünmekte.Bu test size daha düzenli kontrole gitmeniz veya riskleri minimum da tutmanız açısından ışık tutacaktır.
Bir başka bilgi de BRCA1 veya BRCA2 genleri veya onun dışındaki gen testi sonucunda, herhangi bir mutasyona yani bozukluğa rastlanması halinde ,doktorunuz gerekli görürse  diğer aile bireylerinden de kan isteyerek onlarında aynı geni incelenebilir.Bu sayede hem sizin hemde sevdiklerinizin sağlığı kontrole alınmış olacaktır.

Arkadaşıma mektup

Nereden başlamalı...
Ne yazmalı...
Arkadaşımm bu öyle birşey ki;
Sanıyorsun ki sanki bu hastalığı geçirmiş kişilerle aynı şeyleri yaşıyorsun,
Anlıyorsun  ki;herkesin farklı farklı...
Tedavilerimiz,çektiklerimiz,yaşantımız,hayata bakışımız...
Aslında benzer ve bir o kadar farklı demek daha doğru.
Aynı yolda yol aldığın kader arkadaşı diyelim.Bu dönemde seni daha iyi anlayabilen yada o yolda yürürken o yolu tecrübe etmiş kişilerin yanında olması, yanında olduğunu bilmek ve paylaşımda bulunmak insanı bir nebze rahatlatıyor.
Sende belki aynı yolu yürüyeceksin ama farklı şeyler hissedeceksin.
Deneye deneye, belki istişare ede ede ve kabule geçerek bir yol çizeceksin kendine.
Ben burada kendi yaşadıklarımdan kısmen bahsediyorum ama belki sendeki çok daha farklı olabilir.
Bu süreçte iki yol var ; ya üzülerek, sıkıntı yapıp bu dönemi geçireceksin...Ki bu şekilde fayda getirmez yada herşeyin olumlu tarafını görerek, olumlu yönleriyle değerlendireceksin. Olumlulukla da ilacın faydası bir araya gelerek şifa bir araya gelecek inşallah.
Bu dönem kıyas olmayan bir şey ...
Kendi doktoruna güvenerek ,kendi hislerinle yürüyorsun.
Bir kere kabulleniyorsun.

Geçen yıl bugün...[12.02] anısına

Bugün günlerden o gün....
Dünüm,bugünüm,yarınım...
Niye ben demediğim,ağlamayacam derken ağladığım,sindirdiğim....
Erken gelen doğum günü hediyem, hayatın bana sunduğu....
Bu kez aynı yolu , aynı gün,bir sene sonrasında kontrolümü olmak için geçeceğim. Hiç birşey tesadüf değil....
Geçmişe gidiyor zihnim;istem dışı...
Günler, aylar,seneler ne de çabuk geçiyormuş...
Ama yaşamın içindeyken , andayken öyle değil...
Bazen bi de bakıyorsun arkana;unutulmuş detaylar,teferruatlar...
Unutulmayanlarla yola devam ediyorsun.
Bi yara - bi iz bırakıyor benliğinde.
Farkına varıyorsun,görüyorsun.

Hastane günlüğü

Kemoterapiler bitmişti...
Önümde beni bekleyen başka bir serüven vardı.
Tüm tetkikler sonucunda artık misafirin belli kısmını  yolcu etmişim.
Kalan ise küçülme göstermiş ve o da operasyon ile kökten kazınacaktı.
İnsanoğlu herşeye alışıyor/-muş
Kemoterapi başlamadan önce alın komple bitsin bu olmaz mı? dediğimi hatırlıyorum.(olmayacağını bile bile)
Sonrasında gidecek olan parçama zaten benim değilmiş gibi hissettim.
Ameliyat safhasına doğru da gereksiz bir sahiplenme duygusu elegeçirdi beni.
İlk olarak seminerde bir hoca ile görüştüğümde öğrendim bana ne gibi şeyler yapılacağını.
O gün beni bi sarsmıştı yaşanacaklar...
Aslında biliyordum ama olaya iyimser yaklaşmaya çalışıyordum.
Sonuç : bir kaç doktorla görüşme sonucunda da değişmedi.
Iki seçenek vardı önümde ; ya meme komple alınacak (modifiye mastektomi) lenflerle beraber ve 2 sene sonra ameliyatla meme rekontriksiyon yani silikon takılacak
Yada mastektomi ve eş zamanlı rekontriksiyon olacaktı.Tabii lenflerle beraber...Yani iki ameliyat bir celsede olacak ve bitecekti.
Ama bunun kişinin tasarrufunda karar vermeside ayrı bir yükmüş.
En azından benim için öyleydi.
Bi doktorla görüşüyorum tamam komple alınsın silikon sonra takılsın diyor,bi başka doktorla görüşüyorum ikisi aynı olabilirmiş diyip bu sefer o tarafa geçiyordum.
İnanılmaz yıpratıcıydı.(Yanımda olanlar bilirler)
Doktor seçimimde Stv dizilerini aratmayacak türdendi.
Nasılsa benim için doktorum ve hastanem yazılmıştı,sadece ben bilmiyordum.
O sıkıntılı dönemde yine Rabbim hep bişeyler sundu.
Umarım benim için hayırlı olan olmuştur.