Zehiri şifa olarak almak

Sizin korktuğunuzdan,bizde korktuk.
Yaşadık...
Herbir damlasını alırken zehiri şifa olarak adlandırdık.
Her bir kaderdaşımıza,”her damlası şifa olsun dedik”
Yaşayarak tanıdık,tanıştık

Kanser ve Diyet hemde “Özgürdiyet”

Merhaba sevgili okuyucularım...Her kim okuyor?,hangi ülkeden okunuyorsam sevgilerimi sunuyorum.

Diyete karar verip başlayalı tam da bir yıl olmuşsa,anısına bir yazı yazmak ne güzel olur diye düşündüm.Uzun süredir yazmak istiyordum ama net hedefime ulaşmadan da yazmak istemedim.

Bilen bilir,Kemoterapi ilaçları çoğu bünyede ödem yapar.Ödem de beraberinde kilo olarak dönebiliyor.

ilk kemoterapi döneminde 49 kilo ile başlamış, 55 ile sonlandırmıştım.Daha sonra 53 kilo ile devam ettim.

Hayata bir iz bırakmak...

1-31 Ekim Meme Kanseri Farkındalık Ayı 2016   #kanserekarşı1iz

Dedik....

Bu hayatta bir blog bir de bu video ile izbırakacak olmanın mutluluğunu yaşıyorum...

Kitap yazabilirmiydim 🤔...evet yazabilirdim ama maddi gelir sağlama Yada bu hastalık ile yazdıklarımın maddiyat ile örtüşmesini istemiyordum...istemedim...ve yapmadım...

Ben blog yazmalıydım...herkesin kolayca ulaşacağı,ücretsiz olan...vee blog yazmaya karar verdim...peki adı ne olmalıydı?

İçinde biraz ben olmalıydım Funda”ca”(ca kanser terimi)hayat(birde hayat olsun içinde)

Biraz ben ,biraz bende seni bulduğun... biraz yazılanlarda”işte ben”dediğin... ,bende bu şekilde kendi hayatımdan sizlere ulaşayı seçtim...

Çok çok güzel yorumlar mailler alıyorum,zor zamanımda arkadaşım oldun diyenlere selam olsun...okuyan herkese yorum yapanlara gizliden okuyanlarateşekkür ediyorum...

Hastalığımla mücadelemi  verirken aynı zamanda MetAmazon - Metastatik meme kanseri derneğinin gönüllüsüyüm.o sırada da Karşıma kanserekarşı1iz projesi geldi... “Metastatik meme kanseri hastaları ve yakınları için psikolojik desteğin kanserde  önemine inanıyoruz”denildi ve yaşananları uzm.psikolog ELÇİN Biçer (onkoloji uzmanı)tarafından değerlendirilerek hasta be hasta yakınlarına bu dönemde yardımcı olmayı hedefleyen bu projemiz sosyal medyada yayınlandı...

Beğeniler görecelidir belki ama sosyal medyada çok güzel bir işe imza attık...Böyle bir projede olmaktan gurur duyuyorum...

Ve diyorum ya bu hayata Fundacahayat bloğumun yanında bir de  kanserekarşı1iz diyerek küçükte olsa bir iz bırakacak olmanın mutluluğu içindeyim...

Arama motoruna kanserekarşı1iz derseniz psikolojik destek içeren diğer videolara oradan da ulaşabilirsiniz... 

Hasta kadar hasta yakınları da önemlidir...o dönemden geçenler neler yaşıyor?,nasıl davranılmalı?,ne gibi süreçlerden geçiyor işte bunlara videoda cevap bulabileceğinizi düşünüyorum 

Sosyal sorumluluk projemize destek veren herkese kendi adıma teşekkür ederim...

Bu proje ile de hem güzel deneyim yaşadık hemde çok güzel dostluklara imza attık.

Videomuzu aşağıda 👇🏼 sizlerle paylaşıyorum.

 Kansere karşı farkındalık önce sizin kendinizi farketmenizle başlar...benim sloganım “Senden birşey gitmeden sen doktora git”(meme için genel cerrahi bölümü) Daha sonra farkındalık çalışmalarıyla destek olup bir çok kişi farkındalık çalışmalarıyla destek olup sesimizi duyurabiliriz...
Hep dediğim gibi Sağlıcakla kalınız....

Misafir karşılaması

Evet nerede kalmıştık....(1 seneyi geçmiş yazmayalı 🙈 )
Toparlanıp işimin başına dönmüştüm değil mi?
Uzun bir ara verdim yazmak için farkındayım bazen yaşıyormuyum diye mailler de gelmekte...
Malumunuz 3aylık rutin kontroller de ameliyat sonrasına denk gelmişti...
Hep bu kontrollerden sonra ameliyat olmak istemiş olmamda kaderde ne yazılı ise onu oynuyorduk...
Tomolar kan tahlilleri vs derken gün sonuçları almaya ve göstermeye geldi...
Aylak aylak hastane koridorunda dolaşırken dur bi tomografi sonucumu alayım dedim...
Okudukça elim titredi...gözüm dolmaya başladı...
Annem de kötü birşey olduğunu farketti...bana bi su alırmısın? dedim diyebildim...
Her iki akciğer metastas yapmıştı...
Daha önce de metastatik meme kanseriydim.(sol meme 2 kitle lenf ve her iki akciğerdi)
Yine aynı ilaçları kullanma korkusu da sarmadı değil...
Doktorla görüştük...Yeni ilaç protokolü oluşturuldu...
Bir misafiri daha misafir edecektik 🤔

Biri onarım mı dedi?

Merhabalar...
Uzun süreli bir aradan sonra sizlere mastektomi ve ameliyatları Hakkında bilgi vermek üzere yazmaya karar verdim.
Burada yazılanların bilgi veya olasılık olduğunu varsayın ve lütfen kendinizle kıyas yapmayın.Amacım ; benim yürüdüğüm yoldaki sıkıntı,iyi kötü veya güzel yanlarıyla gelişmeleri sizlerle paylaşmak ve sizlerinda bu yolda yürürken pusulası olmak...

Benimin yürüdüğüm yolu aşırı teknik bilgilere yer vermeden gelin beraber dertleşelim...
Amliyatım 1- eş zamanlı mastektomi oldum....yani meme komple alındı yerine  kalıcı expander konuldu...

GENETİK TESTLER - Gen testi

Meme kanseri veya herhangi bir kansere yakalanan kişilerin ortak soru ve kısmen benzer cevap arayışları içinde '' genetik mi ? '' soruları illaki olmuştur.
Ben o kadar sağlıklı besleniyorum,spor yapıyorum,sigara/alkol kullanmıyorum şu zamana kadar ailemde böyle bir öykü yok ama neden? yada doktor doktor gezerken tedaviye başlamadan önce ailenizde böyle birşey varmı? sorularıyla çokca karşılaşmışızdır.
Eskiden kanser bu kadar bilinmiyordu,belki aile de vardı da biz bilmiyorduk yada geçmişten gelen hastalıkların geleceğe aktarımı konusunda yeterli bilgiye sahip değildik.
Artık genetik test diye bize yol gösterici bir test var.Bu testle bizlere olasılıklar sunulmakta,yürüdüğün yolda karşılaşabileceklerin hakkında bilgi verilmekte.
Duruma ;senin kanınla yola çıktıkları bir harita olarak da bakabiliriz...
Çoğu kişi ben genetik testi yaptırmak istemiyorum o psikoloji ile yaşamak istemiyorumda diye biliyor...
Gen testi sonucunda çıkan sonuç ile karşılaşmak,gerçekten kalıtımsal bir hastalık mı? ögrenmek istiyormusunuz?
Ben gideceğim yolu şimdiden bileyim ona göre önlemimi alayım diyenlerdenseniz gen testi yaptırmak iyi bir yol gibi görünmekte.Bu test size daha düzenli kontrole gitmeniz veya riskleri minimum da tutmanız açısından ışık tutacaktır.
Bir başka bilgi de BRCA1 veya BRCA2 genleri veya onun dışındaki gen testi sonucunda, herhangi bir mutasyona yani bozukluğa rastlanması halinde ,doktorunuz gerekli görürse  diğer aile bireylerinden de kan isteyerek onlarında aynı geni incelenebilir.Bu sayede hem sizin hemde sevdiklerinizin sağlığı kontrole alınmış olacaktır.

Arkadaşıma mektup

Nereden başlamalı...
Ne yazmalı...
Arkadaşımm bu öyle birşey ki;
Sanıyorsun ki sanki bu hastalığı geçirmiş kişilerle aynı şeyleri yaşıyorsun,
Anlıyorsun  ki;herkesin farklı farklı...
Tedavilerimiz,çektiklerimiz,yaşantımız,hayata bakışımız...
Aslında benzer ve bir o kadar farklı demek daha doğru.
Aynı yolda yol aldığın kader arkadaşı diyelim.Bu dönemde seni daha iyi anlayabilen yada o yolda yürürken o yolu tecrübe etmiş kişilerin yanında olması, yanında olduğunu bilmek ve paylaşımda bulunmak insanı bir nebze rahatlatıyor.
Sende belki aynı yolu yürüyeceksin ama farklı şeyler hissedeceksin.
Deneye deneye, belki istişare ede ede ve kabule geçerek bir yol çizeceksin kendine.
Ben burada kendi yaşadıklarımdan kısmen bahsediyorum ama belki sendeki çok daha farklı olabilir.
Bu süreçte iki yol var ; ya üzülerek, sıkıntı yapıp bu dönemi geçireceksin...Ki bu şekilde fayda getirmez yada herşeyin olumlu tarafını görerek, olumlu yönleriyle değerlendireceksin. Olumlulukla da ilacın faydası bir araya gelerek şifa bir araya gelecek inşallah.
Bu dönem kıyas olmayan bir şey ...
Kendi doktoruna güvenerek ,kendi hislerinle yürüyorsun.
Bir kere kabulleniyorsun.

PORT TAKILDI...

Port Kateter

Göğüsün üst kısmına ya da doktorun o kısımlarda uygun gördüğü yere cilt altına yerleştirilen bir ucu ana toplar damar,diğer ucu cilt altında olan ve  ilaç uygulamalarına imkan veren suni damar oluşturma işlemidir.

Hastalıkla mücadele eden biz hastalar için belki can sıkıcı bir durum ama kanser hastalarında kemoterapi sırasında sürekli damardan ilaç alımında enjeksiyon sırasında damar boyunca hissedilen ağrı ve yanma olabiliyor(ben bunu kan aldırma aşamasında hissetmiştim) ya da damar yolu bulunması zor olabiliyor. Bazen de damarların ve üzerindeki cilt tabakasının zarar görmesine hatta doku kaybına varan durumlar ortaya çıkabiliyor.Port kateter takıldığı zaman ise her seferinde damar yolu aranmasına gerek kalmadan suni damardan ilac alınıyor.

Vücuda takılan alet aşağıdaki gibi birşey...

port katater

Misafirle tanışmam / 12-13 şubat süreci

Uzunca bir bekleyişden sonra sonucum açıklanmıştı.
İçimde; yine de belki iyi çıkar umuduyla rapora baktım ''Grade II'' yazıyordu.Bu iyi değildi...
Bilir bir kişi daha iyi aydınlatacak, söylecek ,duyacak özümseyecektim.
Meme kanseriydim hemde ileri evre...
Hani şanslı hasta denilen katogori var ya ,ben o sınıfta değildim.
Ağlamayacağım ,ağlamayacağım dedim ama doktor kemoterapi dediği anda artık ağlıyordum. 
Önceleri herkese ve herşeye üzülen,kırılan,ağlayan ben...
Şimdi kendim için ağlıyordum.
O an ''Her şey çok mükemmeldi ya sanki, bi bu eksikti bu da seni bulmuştu''dedim.
Erken doğum günü hediyemdi.
Hiç birşey düşünemiyordum, 3-4 yıldır üzüntüler,kayıplar,sıkıntılar,hastalıklar,işsizlik gibi yaşadıklarım varken bir de benim hastalığım...ben bu hastalığı nasıl kaldıracaktım?
Bu tedaviyi kabul etmek istemiyordum. 
Hayata o an için küstüm ama bu bir bencillikti.
Ben bu dünyaya geldim ve benimde bu dünyada bir yerim vardı.
Annem için dualar eden ben , çabalayan yanında olan bendim.Şimdi kalkıp kabullenmeme hakkına sahip biri olamazdım.
 Hastanelerde koşuştururken aklımda tek düşünce ''anneme nasıl diyeceğim?''
Kanserde üzülmemek gerekiyorken, annem benim için üzülecekti.
O bir savaşcı...Henüz savaşını tamamlamamışken ben çıka gelmiştim.Ben onun için çabalarken çevresinde dört dönerken ,elini suya değdirmezken şimdi onun benim için çabalaması gerekiyordu.Herşey üstüste gelmişti.
Anneme nasıl açıklayacaktım??
O gün bütün gün hastanede koşturduk. Arayanlara dışarıda geziyoruz sonuç iyi dedim :( halbuki hiç birşey iyi değildi.Anneme açıklamadan kimse ile konuşmak istemiyordum.Annem önceliğimdi.
Annem duyunca yıkıldı.''Sen güçlü olacaksın ki ben güçlü olmalıyım dedim.Sende biliyorsun ki bu hastalıkla mücadele eden ya da edecek olan sırf biz değiliz.Evet beklemiyorduk, evet ani oldu ama elden birşey gelmiyor.Allah verdi Allahın izniyle atlatacağız''dedim.
Ben bir şekilde özümsemiştim olayı daha sakindim ve ağlamadan,üzülmeden annemi üzmeden anlatmıştım.
Bak şimdi sen iyileştin,bende iyileşeceğim.Benimki biraz zaman alacak ama geçecek.
''Ne güzel bir Rabbimiz var ki; önce seni iyileştirdi sonrada benim hastalığım gün yüzüne çıktı.Öbür türlü olsaydı sen benim için çabalarken kendini unutacaktın ve senin hastalığın daha sıkıntılı bir hal alacaktı.Belki ben bu hastalığı kabullenemiyecektim ,belki isyan edecektim.''diyerek onunda üzülmemesini sağlamaya çalıştım.Bu sözler onun üzülmemesi için söylenen sözler değildi,benim de inandığım sözlerdi...
Annemin hastalığınla ben bir alıştırma sürecine girip yoğurulmuş,silkelenmiş ve kendime gelmiştim.Onkoloji servisi ile tanıştırılmıştım.O yüzden benim kabullenişim kısmen daha kolay oldu.
Keşke erken evre olsaydı ,keşke önceden farketseydim dedim/dedik ama farkedememiştim.Belki bunda da vardı bi hayır.
Genci-yaşlısı ,küçücük bebekler -çocuklarda bu hastalığa yakalanıyordu.Benim onlardan ne farkım vardı, ben kimim ki bu hastalığı kabullenemiyorum dedim kendime,hiçbir farkım yoktu.Sadece üst üste gelmişti herşey ama bu hayat bir sınav ve demek ki böyle olması gerekiyormuş.
Annemin rahatsızlığında dile kolay sözler sarf etmiştim ''herkes bu hastalığa yakalanabilir,kimbilir bizlerde ne var?... herşey geçecek az kaldı...'' gibi .
ŞİMDİ BENİM YAŞAMA VAKTİM....

                                                         ******                    ******

Ağlamadım , ağlatmadım kimseyi çünkü hayat devam ediyordu.Ben bu yolda annemle yürümüştüm şimdi sıra bendeydi.
Zamanlama olarak bizce üst üste gelmişti ,belkide doğru zaman bu zamandı.Biz aynı yolun belli kısmını beraber yürüyecektik kırkımız karıştı :)
Bu hastalığa kendimi alıştırmıştım ama önümdeki beni bekleyen ve yapılacak işlemler beni tedirgin ediyordu.
Bir sürü bilinmezlikle boğuşuyordum.
Önce kemoterapi sonra meme ameliyatı.EE lenflerde de görülürse lenflerde alınacak.Daha PET / BT çekimi var,sonuçlar çok önemli.Tüm bu olanlar başımı döndürüyordu.Herşey benim istemim dışında ilerliyordu.

Bir taraftan da bu hastalıkla espritüel biri olmup çıkmıştım. Bana küçük bi fabrika ayarı yapılacaktı :)                                                         

                                                 ******                 ****** 

Hayat ne garip , 2 günde herşey değişmişti.Yaş 32 'di - 33 oldu,sağlıklıydım kanser oldum.Hayat...

Doğum günümde hastane işlemlerim için koşuşturarak ve kimseye hiç birşey belli etmeden geçirdim.
Garip ama bu doğum günüm farklıydı.Aramasını beklemediklerim aradi,sosyal paylaşım sitemde kutlama için hiç yazılmadığı kadar çok yazanım vardı,bu dönemimde rahatsızlığımı bilmeyenlerin rüyalarındaydım.Aslında ben şanslıydım.Beni önemseyenler vardı
Doğum günümü yorgun,gergin,bitkin ama mutlu ve umutlu karşıladım.Sevdiklerim yanımdaydı.Kimseye doğum günümde açıklamak istemedim daha sonra zaten öğreneceklerdi ama bugün değil.
Öğrendiklerinde...Biz aile olarak hassas bir dönemdeydik ve herkesten özel olarak bu konuda hassas davranmalarını rica ettim.
Bir anne evladının kanser olduğunu öğreniyordu hemde kendide bu tedavinin zorluklarını yaşamış biri olarak şimdi çocuğu bu yolculuğa çıkmıştı.
Çevreme Ah ahh vah vah  tüh vs şeklindeki üzüntülerini anneme yansıtmamaları konusunda ricada bulundum.Zaten üzülüyordu anlattıkça üzüntüsü artıyordu. Ben bir nevi kendimce belki kalkan oluşturdum,annemin daha fazla üzülmesini ,her konu açılışında veya her telefonda , o ağlamasını gözyaşlarını görmek istemiyordum.Ailem için zordu ama annem için daha zordu.
Neden onun için zordu diyorum; kaba tabir belki ama eşşekten düşenin halinden eşşekten düşen anlıyabiliyor.Tabi Allah kimseye, hiç kimseye vermesin.Birde evlat başka birşey, evladı da kendi yaşadığı sıkıntılı yoldan yürüyecekti.Kişi kendini pek düşünmüyor ama evlat konu olunca o başka.
Ben bile anneme üzüldüğüm,ağladığım kadar kendime ağlamadım.Sadece kendim için ağladım.

Bu dönemde empati işlemiyor.Normalde hep empati yapmaya çalışan ben ,yokk anlayamadım annemi ki ,bir başkasından aynı şeyi bekleyemem.

Yaşadıklarımdan anladım ki Allah herşekilde sabrınıda veriyor,gücünü kuvvetini de veriyor.

Bundan sonrasında çevremde belki çok kişi olacaktı ama yalnızdım.Yaşayan ve yaşayacak olan Kendim olacaktım.