Arkadaşıma mektup

Nereden başlamalı...
Ne yazmalı...
Arkadaşımm bu öyle birşey ki;
Sanıyorsun ki sanki bu hastalığı geçirmiş kişilerle aynı şeyleri yaşıyorsun,
Anlıyorsun  ki;herkesin farklı farklı...
Tedavilerimiz,çektiklerimiz,yaşantımız,hayata bakışımız...
Aslında benzer ve bir o kadar farklı demek daha doğru.
Aynı yolda yol aldığın kader arkadaşı diyelim.Bu dönemde seni daha iyi anlayabilen yada o yolda yürürken o yolu tecrübe etmiş kişilerin yanında olması, yanında olduğunu bilmek ve paylaşımda bulunmak insanı bir nebze rahatlatıyor.
Sende belki aynı yolu yürüyeceksin ama farklı şeyler hissedeceksin.
Deneye deneye, belki istişare ede ede ve kabule geçerek bir yol çizeceksin kendine.
Ben burada kendi yaşadıklarımdan kısmen bahsediyorum ama belki sendeki çok daha farklı olabilir.
Bu süreçte iki yol var ; ya üzülerek, sıkıntı yapıp bu dönemi geçireceksin...Ki bu şekilde fayda getirmez yada herşeyin olumlu tarafını görerek, olumlu yönleriyle değerlendireceksin. Olumlulukla da ilacın faydası bir araya gelerek şifa bir araya gelecek inşallah.
Bu dönem kıyas olmayan bir şey ...
Kendi doktoruna güvenerek ,kendi hislerinle yürüyorsun.
Bir kere kabulleniyorsun.

Sus ey gönül...

Sus...sus ki ; her şey aksın
Akışı bozma sus!
Duymak istemedikleri olabilir ya da duymak istemediklerin
Suss!
Son söylemen gerekeni ilk söyleme suss...
Sus ki ; akışında geçsin hersey
Sakın kırılma ,kırıldığıni belli etme! Sen yine sus
Herkes fikrini söylese de sadece dinle....
Fikrin sana kalsın sus...
Uzun zamandır hissettiklerini düşün ve sus...
Sus ki ; hakka dönesin,kendini bulasın
Bu aralar dertlenme emi...
Dert Rab'dan...
Kula ilenme derman Rab'dan
Ögrenebilirsen sus....
[F.C-fundacahayat.blogspot.com.tr]

İçsel konuşma / kasım 2014

                                                                                                              
Kıyıya ulaşmaya az kaldı...
Ama oraya gelene kadar ne zorluklardan,ne içsel fırtınalardan geçiliyor.
Dışarıdan bakmakla olmuyor,derine bakmak gerek.
Konuşsam bi faydası yok,sussam gönül razı değil.
Ama destek ; İşte bu dönemde en güzel liman...
Ne kadar çok liman olursa sıkıntılar o kadar azalır.
Her bir aşama yeni bir yolculuk,her yolculuk ayrı bir serüven.
Bu zorlu yolda güçlü oluyorsun,güçlü olmak zorunda oluyoruz yada güç kendiliğinden geliyor.

Geçen yıl bugün...[12.02] anısına

Bugün günlerden o gün....
Dünüm,bugünüm,yarınım...
Niye ben demediğim,ağlamayacam derken ağladığım,sindirdiğim....
Erken gelen doğum günü hediyem, hayatın bana sunduğu....
Bu kez aynı yolu , aynı gün,bir sene sonrasında kontrolümü olmak için geçeceğim. Hiç birşey tesadüf değil....
Geçmişe gidiyor zihnim;istem dışı...
Günler, aylar,seneler ne de çabuk geçiyormuş...
Ama yaşamın içindeyken , andayken öyle değil...
Bazen bi de bakıyorsun arkana;unutulmuş detaylar,teferruatlar...
Unutulmayanlarla yola devam ediyorsun.
Bi yara - bi iz bırakıyor benliğinde.
Farkına varıyorsun,görüyorsun.

Yolcu...

Bir yoldan geçiyorsun
Belki herkesin gectiği ayni yoldan ,belki farklı....
Ayni olsada ; farklılastıran " benliğimiz "
Bizim nasil yaşadığımız? Nasıl gördüğümüz?
Olan oluyor, kalan kalıyor ,giden gidiyor...
Sonunda degiştiremiyeceğin şeyler icin uğraşmamayi, kabullenebilmeyi ögreniyorsun.
Elde kesin bi veri yokkan ,o yolda yol almayı...
Korksanda ,ürksende,sonucu bilsen de - bilmesen de...
Yaşayarak deneyimleyeceğin bir yolculuğa çıkıyorsun.
İçsel bir yolculuk.
Haykırsan , sesini duyursan ; duyulacak belki amaa...
Sonuç degisecek mi? -Hayır
Değistiremeyeceğim bir sonucu yaşararak göreceksem ve görüyorsam
Anlatsam ne fayda...
Kırılsam , üzülsem ne fayda...
İşte o yüzden; yalnız ve güçlü olarak yürürken ki dik durmalarım, hırcınlıklarım.
İçsel boslukları kendimle doldurmayı çabalarken ; kendi kendimle kalmalarım.
Bu süreçte bana kattıkları ,tıpkı sayfaları karıstırılmamış kişisel gelişim kitabı oluşlarım...
Bi kitabı okurken ; kendimi sayfalarında buluslarım.
Iste bu yüzden anlatamadıklarım,adlandıramadıklarım.
En önemlisi kendi yolculuğumda kendi farkındalıklarım.
Benim gönlümde ,benim ruhumda sargılarım.
Kendi kenine yetebilme çabalarım,çığlıklarım....
Başkalarını düşünmemeye çalışarak kendi yolumu alma umutları.
Kimsenin olmadığını kabullenişlerim...
Kimsenin ben olmadığı, benim gibi düşünemediği
Empatinin yapılamadığı koskoca bi dünya benimkisi.
Sence seninkisi ,onca onunkisi...
Herkesin kendi hikayesi.
Bu da benimkisi....